«Η γοητεία αυτών των υλικών, αλλά και η υποχρέωση απέναντί τους, έγκειται στη διαδικασία της εγγραφής των σχημάτων μου σε αυτά τα εν μέρει κανονιστικά (γραμμές, γραφή, αριθμοί), εν μέρει τυχαία (λεκέδες, ρωγμές, αποχρωματισμοί), της έμπνευσής μου από αυτά και του παιχνιδιού μαζί τους, της εξέτασής τους και της κατασκευής ιστοριών, της αποτύπωσης των δικών μου αφηγήσεων στις δεδομένες, της άδειας των στοιχείων που βρέθηκαν να συμβάλλουν ως αφθονία του εικονογραφικού επιπέδου ή να εκφράζονται σε μικρές ποσότητες ως «θόρυβος υποβάθρου» - αυτό ήταν που αποτελούσε την γοητεία αυτών των υλικών και επίσης μια υποχρέωση απέναντί τους. Η έκφραση των φύλλων επομένως βρίσκεται πάντα ανάμεσα στους πόλους της αφθονίας, της πλήρωσης, της κατοχής, και της σπανιότητας, της συντομίας, του θραύσματος. Υπάρχουν πολλά μεμονωμένα φύλλα. Ωστόσο, η πυκνή ακολουθία των έργων οδηγεί σε παραλλαγές και παραλλαγές, ομάδες και σειρές. Οι εφευρέσεις αλληλοσυμπληρώνονται διαδοχικά και δίπλα-δίπλα, κυκλώνοντας τα εικονογραφικά τους θέματα.»

Ο Karl-Heinz Herrfurth στη διάλεξη «Σκέψη με εικόνες - Ένα άλλο παιχνίδι!», που δόθηκε στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου στις 3 Φεβρουαρίου 1994