«[…] τα σχέδια δημιουργούνται πάντα σε χαρτί που έχει βρεθεί, φέροντας ίχνη ηλικίας και χρήσης. Αυτά τα φθαρμένα, μερικές φορές γραμμένα σε κιτρινισμένα φύλλα παρέχουν τον βασικό τόνο, ο οποίος στη συνέχεια αναλαμβάνεται προσεκτικά. Αναδύονται μορφές που υπονοούν αναπαραστατικά αντικείμενα, κεφάλια, φιγούρες, που σχηματίζονται από γραμμές, γραμμές και κηλίδες χρώματος. […] τα θραύσματα δεν υπόκεινται στο «σκληρό χέρι του δασκάλου» (Πικάσο), αλλά μάλλον λάμπουν, επιβάλλονται και αντιστοιχούν στο σχέδιο που τα αντικαθιστά. Η δήλωση του Merleau-Ponty, «Μόνο ο ζωγράφος έχει το δικαίωμα να ρίχνει το βλέμμα του σε όλα τα πράγματα χωρίς να είναι υποχρεωμένος να τα κρίνει», θα μπορούσε επίσης να χρησιμεύσει ως πιστεύω για αυτό το έργο.»

«Τα έργα του Χέρφουρθ...» - Στέφανι Χέκμαν: «Καρλ-Χάιντς Χέρφουρθ». Στο: Μνήμη της Φαντασίας, Πανεπιστήμιο Τεχνών Βερολίνου, 1996